این روزها یک موجی این اپلیکیشن فیس اپ راه انداخته که اپوزیسیون، حزب‌الهی، سکولار فعال متجدد سنتی و صنعتی رو کشیده پای کار. همه مشتاقن بدونن پیر که می شن چه ریختی می‌شن. به حق هم بر اساس هوش مصنوعی و یقینن یک عالمه داده های مختلف بد هم آدم ها رو درست نمی‌کنه.
این اپلیکشن رو من یکی دو سال قبل تست کردم و دیدم از من یک قورباغه سبز با خال های صورتی تحویل داد لذا به فراموشی سپردمش.
اما این بابا ظاهرن به خاطر به دست آوردن اطلاعات و دیتاهای مختلف خلاصه مایه گذاشته علم دیتا رو شرمنده کرده. تا اقلن وسط دزدی اطلاعات رضایت مشتری هم لحاظ بشه. اما چی شده که همه ما مشتاقیم بدونیم پیر می‌شیم چی می‌شیم؟
من مرگ رو باهاش مشکلی فعلن ندارم اما حقیقتش هنوز با پیری کنار نمی‌تونم بیام. حالا دارم به کسانی فکر می‌کنم که این روزها دارن عکس جوونی شون رو نگاه می‌کنن و الان همین سن و سالی هستند که همه دارند زور می‌زنن اون سنی بشن.
پیری خوبه؟ بده؟ مهمه؟
راستش نمی‌دونم. به قولی شاید هر سنی مزه خودش رو داشته باشه. اما بذارید خلاص تون کنم. من هیچ وقت حاضر نیستم عکسمو رو بدم دست این قصاب، فیس اپ، که برام یه سری چروک و چین به ریختم قناسم اضافه کنه که بگه: ببین ببین چی می شی!
خب چی می شم؟
راستش شما رو نمی دونم اما من عکسم رو دستشون نمی دم و اصلن هم دوست ندارم بدونم چی می‌شم. کون لقش کرده پیری خودش میاد سراغم. من نمی‌رم سراغش!
«در راستای جنبش پیر شدن فوری فوتی!»
منتشر شده
