«درست مثل دور دهن چرب منو آبروی ریخته»

اردوان روزبه / وبلاگستان

بچه که بودم یکی از فوبیاهام این بود که یه دعوتی عمومی چیزی برم بعد یکی بیاد بگه بلند شو آقاجون شما دعوت نیستی. سرم هم یکی دو دفعه آمده. یک بار که تا نصفه چلوکباب کوبیده رو زده بودم که طرف آمد ظرف و مرف جمع کرد گفت شما دعوت نیستی.
من مونده بودم و دور دهن چرب از کباب کوبیده و کره، یک قاشق و یک چنگال در دست و بقیه که داشتن لمبور می زدن و به قیافه من که بشقاب رو نیمه‌کاره از جلوم ورداشته بودن. نه رو داشتم در رم نه می شد بشینم. خدا نصیب هیچ کس نکنه اون عرقی که من از شرم ریختم.
حالا داستان این بانوی کلمبیایی شده فک کنم:
فک کن تاجو گذاشتن سر طرف کلی تشویق و هورا بعد گفتن خوب حالا بده تاجو که مال تو نبود!
فک کنم اگر بانوی کلمبیا در افق هم محو شود امری نامربوط نباشد…

ویدیو این هنرنمایی را از این جا ببینید.

«شرمنده حجب و حیای رسانه‌های غربم»

یه سری رسانه‌های اینوری فیلم و عکس از داعشی ها حین ترکوندن و کندن و ریدن و پاره کردن و قطع کردن می‌ذارن که صورت یارو داعشی رو «محو» می‌کنن که شناسایی نشه.
من هنوز نمی‌فهمم که اینا نگران این هستن که فردا یکی یارو رو تو خیابون ببینه! با چک بزنه زیر گوشش یا مثلن «هوو» کنن ملت یارو که: این همون یارو که دیروز داشت با اره سر می برید هو هو، بعد طرف تحقیر بشه یا سرخورده بشه از اجتماع؟
یا شایدم داعشی های پشمالو زیر سن بلوغ تشریف دارن این رسانه ها می ترسن هم کلاسی‌هاشون عکساشون رو حین جررر دادن و پاره کردن ببین و بعد تو مدرسه «بولی» شون کن؟

خداییش این ور آبی ها نه تنها خیلی متمدنن بلکه خیلی محجوب و ماخوذ به حیا هستن.

«من بدبخت سوسک شدم خودم حالیم نیست»

یعنی این فیس بوک در کنترل افکار عمومی خودش یه پا خداوندگار است. همه ما شدیم مچل همین دوکون نرمک نرمک داریم بر اساس دکترین طبخ قورباغه پخته می‌شیم عین خیالمون هم نیست. هر روز یه پیشنهاد می ده این مردک! یه روز می گه سه سال پیش این طوری بوده نمی خوای بگی هنوزم خرابی؟ یه روز دیگه می زنه دو سال قبل داشتی این پشت می شاشیدی نمی خوای دوباره بشاشی؟ چار روز بعد می گه بیا پرچم بزن سر پروفایلت این طوری چهره انسانی ات دوبله می شه.
شکر خدا هم که تلفن رو ورمیداری با رفیقت شوخی مستهجن می کنی بغل صفحه ات تبلیغ کاندوم می‌ذاره.
الانم می زنه بیا جشن هانوکا یا حانوکا یا هونکا یا هر چی که اصلن نمی دونم چه ربطی به من بی دین و ایمون داره رو به ملت تبریک بگوه که از قافله عقب نمونی…
به قول هربرت مارکوزه آدمیزاد شده سوسک تکنولوژی خودش حالیش نیست.

 

 

 

 

«استقامت در حماقت»

یک جمعی رو می شناختم که برای رفتن سر یک تپه سی سال نقشه می‌کشیدن، این وسط ده نفر دعواشون می‌شد، پونزده نفر قهر می‌کردن انشعاب می کردن و سر این که کی رییس باشه کتک و کتک کاری می شد، آخرش هم پروژه انجام نمی شد.
الان بعد ۱۵ سال دوباره این جمع روی تلگرام دور هم جمع شدن یه مشت پیر پاتال مثل من. هنوزم دارن نقشه می کشن و انشعاب ‌می‌کنن ، به این می گن استقامت!