همیشه که ما نیستیم که از بیان «استعاره» استفاده می‌کنیم. این ور آبی‌ها هم هنرش را دارند. ببینید مثل این عکس که بنده گرفتم. محیط رو شاعرانه و کلی وسوسه انگیز می‌کننِ، صندلی‌رو دونفره با یک نموره پرده شیشه‌ای خصوصی سازی هم می‌کنند. بعد این طوری می‌ذارن دم دست خلق‌اله و اونوقت به روش به استعاره‌ای جناب سعدی می‌نویسن:
عزیزم! همبرگرتو توی کیفت نگه‌دار!
قربونت بشم، اون فضای شاعرانه‌ای که تو درست کردی من عمرن همبرگرمو بکنم تو کیفم. به جان خودت اگر بکنم تو کیفم. اصلن جاش نیست با مرام. اون همبرگر رو باید کرد تو چشم یااااار.
اون جا الان صندلی متروست یا میعاد گاه اخه؟
