«فرج دباغ»، «انوشیروان رویانیان»، توجه کردم ما انگاری علت تحقیر آدم ها رو در چیزهایی پیدا میکنیم که ربطی به مساله اونها با ما نداره، اما ما میتونیم کمی با زهر خند در موردشون صحبت کنیم. این نگرش در همه جریانها هم ظاهرن جریان داره. یه دوره ای یادمه انصار حزب الهیها وقتی میخواستند در مورد دکتر عبدالکریم سروش صحبت کنند با تاکیدی ناشی از ایجاد حس تحقیر می نوشتند «فرج دباغ»، در مورد «مسیح علینژاد» مینویسند «معصومه علینژاد قمی»، حالا هم میبینم از این طرف تازهگیها وقتی میخواهند رویانیان را تحقیرش کنند بهش یاد آوری می کنند که نامش «محمد رضا» نیست، بلکه «انوشیروان» است. راست میگویند اخلاق یک امر نسبی است.