اردوان روزبه / وبلاگ
برای من جالبه که بسیاری فکر می‌کنند، خندیدن و آرام بودن، چس ناله نکردن و یا حرف مفت از گرفتاری‌های شخصی با دیگران نزدن، ترجمه‌ای از «مرفه بی درد» است. بس که عادت کردیم هر چس دردی را مبدا به نالیدن و بکنیم تو بوق فیس و چارتا دکون دیگه، انگاری دیگر در مخیله ما نمی‌گنجد که آدم گرفتاری‌هایش را، دردها و ترس‌هایش را و یا رنج‌هایش را گاهی ممکن است فقط با خودش تقسیم کند.
اردوان نوشت 