اردوان روزبه / وبلاگ
یه بنده‌گان خدایی هستند که می‌بینی سه بار برایت درخواست دوستی در «فیس بوک» می‌فرستند. خلاصه قضیه ناز و کرشمه نیست، اما بلخره دست کم باید طرف عکسش، مشخصاتش یه چیزیش اورژینال باشد، نه این که پروفایل‌اش همه بوتاکسی -پروفایلش را می‌گویم، نه خودش را- باشد که اصل و فرعش با هم نخواند. القرض این که بلخره تایید می‌کنی درخواست مبارک‌شان را ولی اتفاقی بعد یه مدتی می‌بینی طرف آن فرند کرده است و حالیت نمی‌شود فقط مقصود این بوده که بیاید تو خونه سرکی بکشد و برود یا دست‌شویی داشته فقط می‌خواسته تا مستراح برسد و در برود، که خیلی هم مهم نیست ولی این فیس بوک بی‌غیرت طرف که «آن‌فرند» ات می‌کند تو را هم چنان به عنوان «دنبال کننده یا Follower» اون بابا باقی می‌گذارد. حالا طرف زده برای این بنده ناچیز که:
شما برای چی منو دنبال می‌کنید!
زوکی! اگر دستم بهت برسه قشنگ لوزه‌هاتو می‌کشم تا زیر خشتکت تا این طوری آدمو به دم تحقیر ندی، کره الاغ کدخدا.
اردوان نوشت 