اردوان روزبه / وبلاگ
این روزها که می بینم ترکیه همسایه غربی ایران هم دست خوش اعتراضها شده است و ذوق امت ایرانی و گزارش های لحظه به لحظه از آنتالیا تا میدان تقسیم و انتشار عکس ماهیگیر آمریکایی که با پره قایق پشتاش قاچ خورده به جای مجروحی که یک زرهوپش از روی آن رد شده و البته هزاران بار بازنشر شدن آن بدون اندک فکری که «خب پدر من ذرهپوش از رو آدم رد بشه که مثل پوستر آدم به زمین می چسبه»، نشان می دهد ما مردمی هستیم که به شدت با هر اعتراضی نسبت به حاکمیت به هر علتی و در هر جایی از کره خاکی احساس همذات پنداری داریم. حتا بدون آن که بدانیم جریان چیست.
مایه میذاریم عین بنز، فقط نمیدانم چرا در مورد کشور خودمان در جایگاه تماشاچی نشسته ایم و سوت میزنیم و به روش وحدت ملی گزارش مناظرههای کمیک هشت کاندیدا را قبول زحمت به نمایندهگی از صدا و سیما کرده و در فیس بوک «توییت» می کنیم.
فیلم مربوط به اعتراض های ترکیه است که امروز یک کاربر ایرانی با عصبانیت برای یک عده سیصد چهار صد نفری در میلینگ لیست اش زده بود که چرا در بالاترین این را شیر کردم رای نیاورده و مگر شما روح انقلابی ندارید!