آزاد و بی خبر
چهار ماه مداوم برای ساخت مجموعه برنامه ای که دست کم تلاش در آن مشهود بود و مورد تایید بسیاری از صاحب نظران حوزه حقوق بشر شدید و بی مهابا درگیر بودم و در این میان خورده ریزهایی که خود دست و پاگیر بودند. سه روز رها شدم.
در میان آرامش و خنده و فراموشی…
شکر خدایی را که به انسان قدرت فراموشی عطا کرد.
پ.ن: شاید بعد فرصتی شد و برایتان از بهشتی که در آن فراموشی را هدیه گرفتم، گفتم…
اردوان نوشت 