2009ژانویه 11, – اردوان نوشت

روزهایی پیشتر در جلسات دوره ای خانه فیلم در مشهد (حدیث هفده هجده سال پیش است) یادم می آید عباس کیارستمی می گفت که سینمای ایران و باید ها و نباید هایش باعث شده که سینماگران تا مرزهای دست نیافتنی از خلاقیت برسند. یعنی صحنه هایی که به عنوان نمونه بنا هست زنی شوهرش را بغل کند به لطایف و ظرایفی تبدیل به چیزی شود که مفهوم خلاقانه ذهن را به آن سو ببرد و عجب مصیبتی می شود این داستان.

این ماجرا از این بابت به خاطرم آمد لینکی را دیدم از همشهری که مصاحبه ای با داریوش خواننده کرده بود و با نام محمود اقبالی در مورد ترک اعتیاد و فلان. عین همین گفت و گو را پیش از این فرنگیس محبی در رادیو زمانه با داریوش کرده بود.

جدی جدی این خلاقیت ها کار هر ملتی نیست…

مطلب هم شهری:

معتاد با انكار درمان نمي‌شود

آسيب‌ها– بنيامين صدر:
همه ما بارها و بارها شنيده‌ايم ‏كه براي از بين بردن ‏آسيب‏ها، بايد هدف‌هاي ‏روشني را در كنار هم ‏دنبال كنيم. اين ‏در شرايطي ‏است كه در جهان پيشرفته، آمار را كمتر انكار ‏مي‏كنند و با دردست داشتن ‏آمار دقيق با آسيب‏هاي ‏‏اجتماعي روبه‏رو ‏مي‏شوند؛ چيزي كه در ‏كشور ما كمتر به چشم ‏مي‌خورد.

در اين كشاكش سيستم ‏اطلاع‌رساني و جلب ‏همكاري و اعتماد جامعه، ‏بهترين روش پيشگيري ‏از اعتياد است. از ‏سوي ‏ديگر روابط انسان‌ها و ‏تاثير آن بر اعتياد و ‏همچنين بهداشت خانواده و ‏نقش آن، حتي در دوران ‏قبل از تولد ‏و كودكي ‏بسيار مهم است و از ‏تاثير آن در بزرگسالي ‏نمي‌توان به آساني گذشت.‏در اين باره با محمود اقبالي ‏مدير «كانون آينه» كه 7 ‏سال است از اين دريچه ‏پيام بهبودي را با ترويج ‏روشي ‏موسوم به 12‌قدم به ‏گوش بيماران اعتياد در ‏ايران مي‌رساند به گفت‌وگو ‏نشستيم. ‏به گفته‏ او، اين بنياد ‏بنا شده تا «تصويرگر ‏انكارها و زبان رنج‌هاي ‏هموطناني باشد كه از اعتياد رنج مي‌برند.»

بقیه اش را از خود هم شهری بخوانید.