روز: 11 ژانویه 2009

خب چه اشکالی دارد

روزهایی پیشتر در جلسات دوره ای خانه فیلم در مشهد (حدیث هفده هجده سال پیش است) یادم می آید عباس کیارستمی می گفت که سینمای ایران و باید ها و نباید هایش باعث شده که سینماگران تا مرزهای دست نیافتنی از خلاقیت برسند. یعنی صحنه هایی که به عنوان نمونه بنا هست زنی شوهرش را بغل کند به لطایف و ظرایفی تبدیل به چیزی شود که مفهوم خلاقانه ذهن را به آن سو ببرد و عجب مصیبتی می شود این داستان. 

این ماجرا از این بابت به خاطرم آمد لینکی را دیدم از همشهری که مصاحبه ای با داریوش خواننده کرده بود و با نام محمود اقبالی در مورد ترک اعتیاد و فلان. عین همین گفت و گو را پیش از این فرنگیس محبی در رادیو زمانه با داریوش کرده بود. 

جدی جدی این خلاقیت ها کار هر ملتی نیست…

مطلب هم شهری:

معتاد با انكار درمان نمي‌شود
 
آسيب‌ها– بنيامين صدر:
همه ما بارها و بارها شنيده‌ايم ‏كه براي از بين بردن ‏آسيب‏ها، بايد هدف‌هاي ‏روشني را در كنار هم ‏دنبال كنيم. اين ‏در شرايطي ‏است كه در جهان  پيشرفته، آمار را كمتر  انكار ‏مي‏كنند و با دردست داشتن ‏آمار دقيق با آسيب‏هاي ‏‏اجتماعي روبه‏رو ‏مي‏شوند؛ چيزي كه در ‏كشور ما كمتر به چشم ‏مي‌خورد.

در اين كشاكش سيستم ‏اطلاع‌رساني و جلب ‏همكاري و اعتماد جامعه، ‏بهترين روش پيشگيري ‏از اعتياد است. از ‏سوي ‏ديگر روابط انسان‌ها و ‏تاثير آن بر اعتياد و ‏همچنين بهداشت خانواده و ‏نقش آن، حتي در دوران ‏قبل از تولد ‏و كودكي ‏بسيار مهم است و از ‏تاثير آن در بزرگسالي ‏نمي‌توان به آساني گذشت.‏در اين باره با محمود اقبالي ‏مدير «كانون آينه» كه 7 ‏سال است از اين دريچه ‏پيام بهبودي را با ترويج ‏روشي ‏موسوم به 12‌قدم به ‏گوش بيماران اعتياد در ‏ايران مي‌رساند به گفت‌وگو ‏نشستيم. ‏به گفته‏ او، اين بنياد ‏بنا شده تا «تصويرگر ‏انكارها و زبان رنج‌هاي ‏هموطناني باشد كه از اعتياد رنج  مي‌برند.» 

بقیه اش را از خود هم شهری بخوانید.