برام جالب شده که این روزها به هر وب لاگی سر می زنم نویسنده اش در معرفی خودش و یا سر صفحه اش از بی پروا بودن و صریح بودن . تنهایی و غم غربت و کله اش که بوی قرمه سبزی می دهد و می خواهد «اعتراض» کند و فریاد بزند نوشته، بعد زیرش می خوانی زده نرم افزار های جدید سری 60 و در آمد از اینترنت.
بد جور ما، متخصص در پوسیده پلاسیده کردن همه چی هستیم نه؟
اردوان نوشت 
کلیشه یعنی
—
اردوان: فکر می کنم دقیقن همین.
خدا را شکر منظورت من نبودم ،بودم ؟گفتم شاید بابت کامنتی که برای پست قبلی ات گذاشتم خواستی … کمی مهربون باش درویش با غریبان