بی مناسبت

ای کویر تو بهشت جان من عشق جاویدان من ایران من کاوه آهنگرضحاک کش خود که دشمن افکنی ناپاک کش رخشی و رستم بر او پا در رکاب تا نبیند دشمنت هرگز به خواب مرزداران دلیرت جان به کف سرفرازان سپاهت صف به صف خون به دل کردند دشت و نهر را بازگرداندند خرمشهر را ای وطن، ای مادر، ای ایران من مادر اجداد و فرزندان من خانه ی من بانه ی من توس من هر وجب از خاک تو ناموس من ای دریغا که ویران بینمت بیشه را خالی ز شیران بینمت خاک تو گر نیست جان من مباد زنده در این بوم و بر یک تن مباد وطن یعنی پدر، مادر، نیاکان به خون و خاک بستن عهد و پیمان ز تیغ و سخره و دریا و هامون ارس، زاینده رود، اروند، کارون وطن یعنی سرای تورک وهم پارس وطن یعنی خلیج تا ابد پارس وطن یعنی دو دست از جان کشیدن به تنگستان و دشتستان رسیدن زمین شستن ز استبداد و از کین به خون گرم در گرمابه ی فین وطن یعنی هدف یعنی شهامت وطن یعنی شرف یعنی شهادت